Botoks na migrenę

Toksyna botulinowa, która jest powszechnie stosowana w medycynie estetycznej od lat dziewięćdziesiątych, stanowi substancję białkową wytwarzaną przez beztlenowe bakterie z rodzaju Clostridium. Początkowo była wykorzystywana głównie w okulistyce i neurologii do leczenia pacjentów z zezem oraz z tikami nerwowymi. Wyróżnia się kilka typów serologicznych tego związku, które są oznaczone literami od A do G. Preparaty zarejestrowane do redukowania przewlekłych bólów migrenowych zawierają w składzie toksynę typu A.

W profilaktycznym leczeniu znajdują zastosowanie zastrzyki z botoksu na migrenę, które mogą pomóc w zmniejszeniu liczby dni, podczas których występują uporczywe bóle głowy. Mają one za zadanie blokowanie sygnałów bólowych, przez co hamują występowanie nieprzyjemnych dolegliwości i znacząco poprawiają jakość życia pacjentów z tą chorobą.

Terapia składa się z serii wstrzyknięć, które są wykonywane przez lekarza w gabinecie medycyny estetycznej. Ostrzykiwanie botoksem na migrenę poprzedza konsultacja lekarska, która ma na celu sprawdzenie, czy preparat z toksyną botulinową może zostać bezpiecznie zastosowany, a także omówienie poszczególnych etapów kuracji. W trakcie wywiadu specjalista pyta o to, jak często występują napady choroby, jak długo trwają oraz jaki jest ich stopień intensywności.

Zabieg polega na podaniu bardzo małych ilości toksyny botulinowej typu A w okolice głowy oraz szyi. Zastrzyki z botoksu na migrenę mogą powodować u pacjenta pewien dyskomfort, jednak z reguły szybko przemija. Wstrzyknięta substancja może pomóc w zahamowaniu wydzielania acetylocholiny oraz innych neurotransmitterów wytwarzanych w odpowiedzi na ból. Ostrzykiwanie sprawia, że mięśnie ulegają stopniowemu rozkurczeniu i rozluźnieniu, a nieprzyjemne dolegliwości w postaci silnego bólu głowy występują rzadziej. Efekty terapeutyczne zwykle są obserwowane na kilka dni po zabiegu i utrzymują się mniej więcej przez okres trzech-czterech miesięcy. By zatrzymać chorobę na dłużej, botoks na migrenę należy powtórzyć trzy razy w odstępach dwunastu tygodni.

W miejscach wstrzyknięcia na skórze głowy i szyi mogą pojawić się niewielkie guzki. Może też wystąpić miejscowy stan zapalny, zaczerwienienie i obrzęk. Zwykle objawy te ustępują samoistnie w ciągu kilku dni po zabiegu i nie stanowią powodu do niepokoju. By uniknąć podrażnienia naskórka, obszary, w których było wykonywane ostrzykiwanie botoksem na migrenę, nie powinny być gwałtownie pocierane. Przez około cztery godziny od podania toksyny botulinowej należy unikać dźwigania ciężkich rzeczy, schylania się oraz kładzenia. Przez kilka dni po botoksie dobrze jest zrezygnować z korzystania z sauny oraz z solarium, by nie nagrzewać niepotrzebnie ciała, zwłaszcza głowy.

Bezwzględnym przeciwwskazaniem do poddania się zabiegowi jest nadwrażliwość na toksynę botulinową lub którykolwiek ze składników znajdujących się w preparacie wykorzystywanym podczas ostrzykiwania. Z terapii nie mogą skorzystać osoby, u których zdiagnozowano obwodowe neuropatie ruchowe, choroby neuronu ruchowego oraz miastenię. Odradza się tez przeprowadzanie botoksu u pacjentów ze wszelkimi stanami klinicznymi, w których zastosowanie toksyny mogłoby spowodować zaburzenia przewodzenia nerwowo-mięśniowego. Ze względu na brak danych klinicznych zabieg nie powinien być wykonywany u kobiet w ciąży, karmiących piersią oraz u osób poniżej osiemnastego roku życia.